موز

موز را كه ما معمولا مصرف مى كنيم ميوه اى است كه پس از چيدن آنرا در محل مخصوصى قرار داده و بوسيله گاز شيميائى آنرا رسانيده اند بنابراين از شكل طبيعى خود تا حدى خارج شده است . بهر حال بهترين طريقه مصرف اين ميوه آن است كه يك ساعت قبل از خوردن آنرا پوست كنده و به قطعاتى تقسيم كنند و يا آنكه در صورت امكان به خوبى له كرده در سالاد بريزند. در اين موقع ملاحظه خواهند كرد كه به مراتب شيرين تر از موقعى است كه بلافاصله پس از پوست كردن آنرا مى خورند.

موز خشك كرده كه در مزارع توليد اين ميوه تهيه مى كنند بقدرى مغذى است كه بايستى به اعتدال از آن استفاده نمود. موز خشك تمامى خواص ‍ موز تازه را دارا بوده و سرشار از فسفر، منيزيم ، پتاسيم ، آهن وبخصوص ‍ مواد ئيدرات دو كربن (نشاسته و قند) مى باشد. ويتامين هاى آ و ب و ث موجود در اين ميوه اهميت نقشى را كه در تغذيه ، نمو و رشد دستگاه استخوانى و تعادل عصبى ايفا مى كند بخصوص توجيه مى نمايد. سلولز موجود در موز بسيار كم است بدين جهت مصرف مرتب و زياد آن ممكن است موجب يبوست گردد.