دیگه اینجا نمی‌نویسم!

سلام به تمامی بازدیدکنندگان گرامی وبلاگ «داروی طبیعت» از آغاز تا به اکنون 

 

من دانشجوی رشته کشاورزی یا هر رشته مرتبط دیگه‌ای نیستم و این مطالب رو با استفاده از کتب یکی از فارغ التحصیلان این رشته و سایت‌های مرتبط، جمع‌آوری کردم.

تمام تلاش و سلیقه‌ام رو به کار گرفتم که بتونم وبلاگ مفیدی رو در این زمینه ایجاد کنم امّا نهایتش رسیده به اینجا که دیگه نمی‌تونم پشتیبانیش کنم چون علاقه‌‌ام تغییر مسیر داده و رشته‌ام هم این نیست.

در حال حاضر، مشغول یاد دادن و یاد گرفتن اصول شعر هستم و به تازگی، قدم‌هام رو در زمینه ویراستاری، محکم‌تر برداشتم.

اگر تمایل داشتید نشانی من در بلاگ‌ سرور «بیان»:  وبلاگ «منشور نفس»

و آیدی من در تلگرام:   ostadnovin

کانالی در تلگرام دارم برای نوشته‌هام که اون هم اگر تمایل داشتید پیام بدید تا عضوتون کنم

با تشکر 
مسعود نصرتی (نوین) 

زردچوبه

تاريخچه زردچوبه:
زردچوبه چون زنجبيل از قديم الايام مصرف مى شده است. پزشكان چينى و هندى در هزاران سال پيش آن را براى درمان چشم درد و زخمهاى جلدى به كار مى بردند. اين پزشكان زردچوبه را با شير مى جوشانيدند و آن را دواى ممتازى براى درمان زكام مى دانستند. ((ديوسكوريد)) طبيب يونان قديم آن را به نام زعفران هندى ناميده و عقيده داشته كه زردچوبه داراى همان خواصى است كه زعفران دارد. در قرون وسطى اعراب زردچوبه را در اروپاى غربى معرفى كرده و شناسانيدند. در دفتر دارايى يكى از دارو فروشان شهر فرانكفورت به سال 1450 ميلادى جزو كالاهايى كه نوشته از زعفران هندى نام برده است . در اين زمان زردچوبه يا زعفران هندى را براى معالجه يرقان و امراض كبدى به كار مى برند و همه جا معالجه آن عموميت داشت. پزشكان قرن نوزدهم زردچوبه را اشتها آور مى دانستند كه انسداد كبد و طحال را برطرف كرده و براى يرقان و سنگ كليه مفيد است. به طور كلى قرون هجدهم و نوزدهم اگر چه زردچوبه در طب كم مصرف مى شد ولى در صنايع دستى براى پارچه بافى و رنگ كردن چوب به كار مى رفت.

گل زردچوبه ( Curcuma )

ادامه نوشته